Kolejna drama. Kolejne nerwy. Bo życie bez dramy jest jak pączek bez kalorii.

Jako że pojawiło się kilka osób, które najechały na mnie za brak rozdziału oraz jakiegokolwiek wytłumaczenia, pragnę powiedzieć, iż (uwaga, dla niektórych może to być szok) moje życie nie opiera się tylko i wyłącznie na opowiadaniu pt.:,,Dark Angel".

Wiecie, akurat wczoraj miałam wycieczkę do Krakowa, o której zapomniałam na śmierć, ale starałam się napisać rozdział, aby wstawić go wieczorem na bloga.

Niestety zasnęłam zaraz po tym jak wyszłam spod prysznica i usiadłam na łóżku.

No serdecznie was przepraszam. Oczywiście, że nie powinnam spać. W ogóle jak mogłam być zmęczona?!

Powinnam teraz na kolanach przemierzyć chyba cały świat. Chociaż... Pewnie nawet to nie byłoby wystarczającą karą...

LUDZIE, DO CHOLERY!

Ja naprawdę się staram i chcę wywiązywać się z obietnic jak najlepiej, no ale błagam! Ja też jestem tylko człowiekiem, który popełnia błędy, zasypia na siedząco ze zmęczenia, tym bardziej, że teraz mam strasznie ciężki okres w szkole, szukanie liceum itp.

NIE mam najmniejszego zamiaru marnować sobie trzech kolejnych lat tylko i wyłącznie z powodu jakiegoś cholernego bloga, który ma być TYLKO I WYŁĄCZNIE przyjemnością w WOLNYM CZASIE. Chociaż jeśli mam być szczera, już dawno straciłam przyjemność z pisania tego opowiadania.

Cały czas coś robię nie tak, nigdy nie jestem w stanie wam do godzić, bo zawsze znajdzie się ktoś, kto się do czegoś doczepi.

Mnie również jest przykro z tego powodu, że nie jestem idealna, że nie potrafię pisać perfekcyjnie, albo chociażby tak, żeby każdy był zadowolony.

Poza tym nie zgodzę się z wami, że nie poinformowałam o braku rozdziału, ponieważ to

jest idealny dowód na to, że jednak NAPISAŁAM GDZIEŚ o braku rozdziału i o nim POINFORMOWAŁAM.

To, że miałam dostęp w telefonie tylko i wyłącznie do aplikacji z askiem, a nie bloggerem nie jest już moją winą. 

(Napiszcie do Microsoft, aby wprowadzili aplikację blogowania na Windows Phone, bo niestety cała darmowa reszta nie spełnia moich oczekiwań. Przykro mi bardzo.)

Wystarczyło po prostu zajrzeć gdzieś indziej, a nie ograniczać się tylko do bloga.

Ja rozumiem, że blogger jest głównym źródłem informacji o DA, ale to nie znaczy, że macie się tylko do niego ograniczać.

Z resztą gdyby naprawdę wam zależało, zajrzelibyście gdziekolwiek (ask lub tt) i nie byłoby w ogóle tematu.

To zajmuje mniej niż pięć minut.

W odpowiedzi napisałam, że rozdział pojawi się jutro (dzisiaj), no ale cóż... Rozdziału nie będzie.

Pragnę wam przypomnieć, że środa to termin dodatkowy. Terminem głównym jest sobota.

Jednak nawet teraz nie jestem przekonana, czy w ogóle publikować dalej te kilka pozostałych rozdziałów. Czy w ogóle jest sens je pisać.

No bo po co?

Skoro nie jesteście w stanie docenić mnie chociażby odrobinę?

Ja nie uważam się za Bóg wie kogo, ale naprawdę nie każda autorka publikuje rozdziały REGULARNIE.

Pomyślcie chociażby o tym, bo to chyba jedyna rzecz, która jest tutaj w tym momencie czegokolwiek warta.

Przepraszam teraz osoby, które potrafią mnie zrozumieć i które nie miały mi niczego za złe.

Przepraszam, że musicie teraz cierpieć przez taką debilkę jaką jestem, bo jest wściekła i nie opublikuje rozdziału tylko i wyłącznie przez kilka osób.

Przepraszam was za to strasznie.

Zapewne 3/4 teraz odejdzie, no bo jakżeby mogło być inaczej?

Przecież nawet kiedy informuję o tym, że nie mam internetu, kiedy męczę się z telefonem, pisząc mikroskopijne literki na stronie bloggera, wy i tak odchodzicie... Bo raz dodałam rozdział dzień później.

Mhm... Taaa...

Cóż... Może napiszę jeszcze jakiś rozdział, a może po prostu opublikuję podziękowanie i na rozdziale 33 skończy się całe opowiadanie.

Tak, będę taką zdzirą i tak, jestem w tym momencie do tego zdolna.

Tak, pojedźcie teraz po mnie w komentarzach poniżej.

Tak, teraz nadchodzi właśnie ten moment.

Tak, to koniec tej dupiatej notki.

Tak, możecie już zacząć mnie wyzywać.