Chapter 33.

Na samym początku chciałabym złożyć życzenia urodzinowe pewnej stałej czytelniczce.

Kochana, nie mam pojęcia jak masz na imię, ponieważ dostałam informację tylko o twoich urodzinach.

Wiedz jednak, że życzę ci z całego serca wszystkiego co najlepsze. Zdrowia przede wszystkim, miłości, wielu wspaniałych przyjaciół, spełnienia wszyściuteńkich marzeń (co do jednego) i 1000000000000000000000000000000 wspaniale przeżytych lat x

Dzisiejszy rozdział dedykowany specjalnie tobie x

|DA|

Przekręciłam się na bok, czując nieprzyjemny ból w karku i dolnej części pleców. Zmarszczyłam czoło, czując coś twardego pod głową. No tak... Jechaliśmy do Los Angeles.

- Harry, zatrzymałeś się chociaż na chwilę? - westchnęłam patrząc na niego.

Oczywiście, że nie.

- Harry... - zaczęłam ponownie, zanim zdążył odpowiedzieć - Zatrzymaj się, ja poprowadzę dalej.

- Mel, naprawdę dam radę.

- Młody człowieku, wieziesz siebie, mnie i małe dziecko, które jeszcze nawet się nie urodziło, więc masz się zatrzymać teraz, w tym momencie. Już.

Na moje słowa tylko się zaśmiałam, po czym zjechał na pobocze i zgasił samochód, odwracając głowę w moim kierunku.

- A ty i małe dziecko nie jesteście głodni?

- Nie. Jest w porządku. - Uśmiechnęłam się, następnie nachylając nad nim i delikatnie całując - Zamiana, panie Styles. - Zaśmiałam się, tym samym wychodząc z samochodu i ruszając do drzwi od strony kierowcy. Uśmiechnęłam się szeroko do chłopaka gdy wyszedł, następnie szybko zajmując swoje nowe miejsce, czekając aż Harry wsiądzie do samochodu.

Ruszyłam spokojnie, co jakiś czas spoglądając ukradkiem na bruneta, który w tym momencie spokojnie spał.

Pomimo że prowadziłam ponad cztery godziny, miałam wrażenie jakby minęło dopiero trzydzieści minut. Dziękujemy za autostrady!

Zaparkowałam samochód na parkingu, a następnie usiadłam tak, że miałam idealny widok na śpiącego chłopaka.

Westchnęłam cicho z uśmiechem, nieświadomie gładząc swój brzuch kciukiem, na czym złapałam się dopiero po kilku minutach.

To niesamowite, że za kilka miesięcy będę miała przy sobie malutką osóbkę, która będzie odzwierciedleniem naszej dwójki.

Tak szybko to wszystko się potoczyło.

Przecież ja dopiero co wsiadłam do limuzyny i pożyczałam od Harry'ego telefon, bo w pośpiechu zapomniałam swojego.

- Mogę się dowiedzieć o czym piękna pani od rana myśli? - Wyrwał mnie z transu, uśmiechając się promiennie

- O nas. O wszystkim. - Westchnęłam cicho, patrząc na swoją dłoń

- Chodź do tyłu. - Oznajmił, następnie przechodząc na tylne siedzenia.

Ruszyłam ostrożnie za nim, w efekcie końcowym kładąc się na chłopaku, który objął mnie mocno w pasie.

- Wiesz, myślałam o tym jak szybko to wszystko zleciało. Pamiętam moment zawarcia umowy jakby to było dosłownie wczoraj. A dzisiaj? Po części obydwoje już jesteśmy rodzicami. - Zaśmiałam się cicho, wtulając w jego tors - Zastanawiam się też jaka będzie nasza kruszynka.

- Piękna po mamie i szalona po tacie.

- Boże, błagam na odwrót. - Jęknęłam rozbawiona, podnosząc się i patrząc na niego - Chyba bym sama zwariowała z dwójką takich szaleńców.

- Ja ostrzegałem.

- Ale już po fakcie!

- Liczą się szczere chęci. - Uśmiechnął się szeroko, następnie delikatnie muskając moje usta - Mel, zdajesz sobie sprawę, że musimy powiedzieć o tym rodzicom?

- Cholera, zapomniałam o tym. - Zmarszczyłam nos, jednocześnie przecierając dłonią czoło

- Zawsze możesz zrobić to teraz. - Uśmiechnął się niewinnie, wyciągając mój telefon z kieszeni, trzymając go tuż przed moim nosem.

Zmrużyłam oczy i usiadłam na jego biodrach, jednocześnie chwytając komórkę i wybierając numer Lucy.

- Halo? - usłyszałam jej zaspany, na co tylko jęknęłam, zaciskając mocno powieki i przygryzając wargę.

Cholerne strefy czasowe.

- Mel streszczaj się, bo chcę spać.

- Okej, w takim razie tylko mówię, że zostaniesz ciocią. Cześć.

- Cze... Eeee! E! E! E! Stop! - krzyknęła do słuchawki, czym wywnioskowałam, że już się rozbudziła - Powtórz to jeszcze raz.

- Zostaniesz ciocią.

- Czyją? - pisnęła, znając życie marszcząc również czoło

- No chyba nie moją ani Harry'ego. - Wywróciłam oczami.

Nocą rozmawiało się z nią naprawdę źle.

- O mój Boże! O Boże, Boziuniu! Boże, ty jesteś w ciąży!

- Wow, załapałaś szybciej niż się spodziewałam. Jestem dumna. Czynisz postępy, Lucyndo Grey.

- Ty nie Lucynduj mnie tutaj, tylko mów mi jak! Jak to się stało!

- Lucy, przez wychowanie seksualne już chyba przebrnęłaś. - Zmarszczyłam nos - Uświadamiać na nowo chyba cię nie muszę.

- Do cholery, Melanie ja chcę wiedzieć kiedy! Chociaż jak, nie powiem, że również mnie nie ciekawi.

- Lucy... - Jęknęłam, kładąc się ponownie na klatce piersiowej Harry'ego, czując jak róż powoli zaczyna wpływać na moje policzki - Sama nie wiem. Nie byłam jeszcze u lekarza.

- No to na co czekasz! Ja chcę mieć już zdjęcie kolejnego z potomków Styles i Grey!

- Bo zaraz jeszcze do rodziny królewskiej znajdziesz jakieś nawiązanie. - Przerwałam jej, zanim zdążyła cokolwiek dopowiedzieć.

Jednak chyba nie zwróciła na mój komentarz zbytniej uwagi, bo nie minęło kilka sekund, jak zaczęła wrzeszczeć na cały dom, że za kilka miesięcy mogą się mnie tam spodziewać z małym potomkiem.

Już widzę jak mój tata skacze pod sufit z radości. O taaaak....

- Mel, ja zadzwonię później, bo teraz muszę obudzić te niedźwiedzie, które poza spaniem świata nie widzą.

- Ale Lucy...

- Pa. - Rozłączyła się zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć

- No to moja rodzina dostanie informacje kurierem.

Na moje słowa Harry tylko się zaśmiał, bawiąc delikatnie moimi włosami, na co automatycznie przymknęłam oczy, bardzo szybko się relaksując.

- Jestem święcie przekonany, że Gemma pierwsze co zrobiła, to zadzwoniła do moich rodziców. Oczywiście gdy już jej było wolno. - Dodał rozbawiony, na co tylko wywróciłam oczami - Takie uroki starszych sióstr.

- A teraz wracając do rzeczywistości, nie powinniśmy przypadkiem iść do pracy?

- Mamy jeszcze chwilkę. - Zaśmiał się, obejmując mnie mocniej - Chciałbym żeby była podobna do ciebie. Niezależnie od tego czy to będzie dziewczynka czy chłopiec.

- A ja mam cokolwiek do podwiezienia w tym temacie?

- No raczej nie. - Odpowiedział rozbawiony - Wiesz, że ja kiedy chcę, to po prostu chcę i tak ma być.

- A jeżeli będzie podobne do ciebie, to co wtedy?

- Szybciej sprawimy mu rodzeństwo.

Na jego słowa obydwoje się zaśmialiśmy, wtulając w siebie nawzajem.

- Ciekawi mnie reakcja twoich rodziców.

- Przypuszczam, że będą nieco zdziwieni, że to ja mam dziecko, a nie Gemma. No i w końcu w czymś ją uprzedziłem. - Zaśmiał się, na co tylko pokręciłam głową z rozbawienia

- Będą się cieszyć z wnuka, no ale z twojej wybranki to nie wiem.

- Mam cię wysłać na Księżyc? Chcesz tego?

- No cóż, okazja więcej może się nie powtórzyć. - Uśmiechnęłam się niewinnie, odgarniając mu loki z czoła

- Oni cię pokochali od pierwszej sekundy, gdy przekroczyłaś próg naszego domu. A może nawet jeszcze wcześniej.

- Miło, że tak sądzisz.

- Moja droga, ja to wiem. - Mruknął, następnie czule, ale i zachłannie mnie całując.

Wsunął delikatnie dłonie na moje plecy, pod koszulkę, kreśląc opuszkami drobne kółka, na co przez mój kręgosłup razu przebiegło stado przyjemnych dreszczy.

- Harry, musimy się zbierać. - Szepnęłam, przygryzając delikatnie jego wargę, na co mruknął cicho

- Już?

- Mhmnm. - Zaśmiałam się pod nosem, muskając ustami jego szyję - Moja ostatnia sesja.

- A to bardzo dobrze pamiętam z kolei.

- Szlag, miałam nadzieję, że jednak zapomniałeś. - Zmarszczyłam czoło, podnosząc się z niego nieznacznie

- Moja droga, jeżeli chodzi o dobro i bezpieczeństwo twoje oraz naszego dziecka, dobrze wiesz, że ja od zawsze byłem przewrażliwiony na tym punkcie.

- Tak, tak, wiem.

- No właśnie. Dlatego proszę mi tu nie dyskutować, tylko ładnie i grzecznie maszerować na ostatnią sesję na najbliższy rok.

- Jak pan sobie życzy. - Wywróciłam oczami, tym samym zsuwając się z niego do końca, następnie wychodząc z samochodu.

Przeszliśmy razem do małego domku, który znajdował się nieopodal na wzgórzu, gdzie mogliśmy się spokojnie przygotować do dzisiejszej sesji.

Burberry i PepeJeans, czyli klasyka.

Elegancja w zjawiskowo prostym wydaniu.

Zdjęcia przebiegały spokojnie i przyjemnie. Kolejne godziny mijały, a ja nawet nie wiedziałam kiedy. Z kilku strojów nagle zrobił się jeden, końcowy, i tyle. Koniec. Moja ostatnia praca na najbliższy rok właśnie dobiega końca.

- I jak się czujesz?

- Trochę dziwnie. Dopiero co zaczynałam, a już kończę.

- Mel, to tylko na czas ciąży. Pozwolę ci wrócić do pracy. Obiecuję. - Objął mnie od tyłu, całując delikatnie moje ramię

- Tylko teraz czy ktoś będzie mnie jeszcze chciał zatrudnić.

- Oj moja droga, zobaczysz jak się będą o ciebie bić. Kiedy ogłosiłem twój urlop, część projektantów do pracy zaczęła chodzić w czerni. Dlatego zaufaj mi. Po raz kolejny.

- Niech ci będzie. - Zaśmiał się cicho, następnie uśmiechając szeroko, gdy poczułam jak gładzi mój brzuch

- Jest jeszcze takie malutkie, a już za chwilę będzie takie duże.

- Skoro dziewięć miesięcy uważasz za chwilę. - Oznajmiłam rozbawiona na co on tylko pocałował mnie w policzek, następnie pozwalając się ubrać do końca.

Zaczekałam aż się spakuje, po czym chwytając jego dłoń ruszyłam do drzwi, gdzie zupełnie znikąd zgromadziły się dziesiątki dziennikarzy, przekrzykujący się nawzajem.

Ciężko było wychwycić jakiekolwiek pytanie, dlatego też obydwoje staliśmy i milczeliśmy, dając im do zrozumienia aby się uspokoili.

Poczułam jak Harry zacieśnia uścisk naszych dłoni, następnie biorąc głęboki oddech i zaczynając przemawiać.

- Na pytanie czy myślimy o ślubie, odpowiedź brzmi tak. Jesteśmy zaręczeni od prawie miesiąca.

Po wypowiedzeniu tych słów, flesze zaczęły błyskać jak zwariowane. Jeszcze nigdy nie widziałam czegoś takiego.

- A teraz jeśli pozwolicie, udamy się do samochodu i do domu. Z Los Angeles do Nowego Jorku jest bardzo spory kawałek, a nasza trójka chce po prostu porządnie odpocząć.

- Jaka trójka?

- Czy Mel jest w ciąży?

- Harry co miałeś na myśli?

- Harry?

- Mel?

Matko Boska, co im do tego?! Ja rozumiem, jestem osobą publiczną, ale jestem tylko modelką! Żadną gwiazdą muzyki pop, albo słynną aktorką nominowaną po milion razy do Oskarów! Ludzie, no!

- Jak oni mnie wkurzają. - Westchnął siadając za kierownicą - Nie możesz mieć prywatnego życia. Te hieny zawsze wszystko na twój temat wyciągną.

- Harry, spokojnie. - Chwyciłam jego dłoń, delikatnie ją gładząc - Jedźmy do domu. Naprawdę marzymy o wspólnej kąpieli i porządnej porcji snu w wygodnym łóżku. - Uśmiechnęłam się do niego, na co nachylił się nade mną, całując szybko i ruszając z powrotem do Nowego Jorku.

|DA|

- Proszę bardzo. Zapraszam państwa.

Weszliśmy obydwoje do gabinetu, jednocześnie zajmując swoje miejsca.

- Widzę, że to pierwsza wizyta, tak?

Skinęłam głową w odpowiedzi, uśmiechając się lekko do mężczyzny, który zaczął przygotowywać mnie do badania.

Po minie Harry'ego widziałam, że nie podobało mu się to za bardzo, ale cóż, obiecał mi, że nie piśnie ani słówkiem i jak do tej pory, trzyma się doskonale.

- Dobrze. - Oznajmił, przykładając urządzenie do mojego brzucha, jednocześnie szukając tego co interesowało nas najbardziej. - O, proszę bardzo. Mamy tutaj naszego małego bohatera, albo bohaterkę. - Uśmiechnął się, zatrzymując obraz - Rośnie prawidłowo. Rozwija znakomicie. I mamy tu już koniec pierwszego miesiąca. - Dodał, tym samym naciskając kilka przycisków i drukując zdjęcia - Oczywiście zalecenia, które wszyscy znamy już na pamięć, to znaczy proszę na siebie uważać, nie denerwować się, stopniowo przestawać nosić ciężkie rzeczy i brać witaminy, które zaraz wypiszę, codziennie, według zaleceń. - Oznajmił, zapisując coś na kartce - Tabletki, dawkowanie, oraz data kolejnej wizyty. No i zdjęcie oczywiście.

- Już? To wszystko? - zapytał, rozglądając się po powieszeniu, jakby przed sekundą ktoś go wybudził ze snu

- Panie Styles, w pierwszym miesiącu za wiele pan jeszcze nie zobaczy ani się nie dowie. Proszę być cierpliwym. - Zaśmiał się, wstając i żegnając z nami uściskiem dłoni.

- Skoro to koniec pierwszego miesiąca, to sprawiłeś mi trzy niespodzianki. Wcześniejszy przyjazd, oświadczyny i mały bohater lub bohaterka. - Zaśmiałam się cicho, cytując słowa lekarza, na co chłopak objął mnie z uśmiechem i przyciągnął do siebie.

- Jak to mówią, do trzech razy sztuka. - Oznajmił, następnie nachylając się nade mną i czule oraz delikatnie całując.

-----------------------------------------------

A to

jest Zoe "Zoella" Sugg

(po raz kolejny dla zainteresowanych)

Do środy, kangurki x

• trzy nowe prompty :)