Chapter 24.

Na samym wstępie chcę wytłumaczyć dwie sytuacje, aby nie było żadnych niedomówień, więc jeżeli kogoś to nie interesuje, może tę notkę ominąć.

Sprawa pierwsza.

Co do pisania #NOH8

Rozbierając to na czynniki pierwsze, skrót oznacza 'no hate' co oczywiście odnosi się do akceptacji oraz zaprzestania tzw. 'hejtowania'.

Okej. Istnieje taka (#NOH8) kampania, która broni homoseksualistów i okej, w opowiadaniu takie związki/sceny +16 się nie pojawiają.

Jednakże jest wiele nazw, których się potocznie używa, pomimo że zapisany cel mają zupełnie inny.

Pisząc #NOH8, odnoszę się do osób, które pisanie takich scen mają za jakieś wybryki natury, przekleństwa szatana. To, że kampania odnosi się do homoseksualistów, nie znaczy, że pisząc tę nazwę mam na myśli akurat te związki, dlatego nie bardzo rozumiem dlaczego nie mogę używać tego skrótu skoro znaczenie wszyscy rozumieją i ma się nijak do wyżej wspominanej kampanii.

Jednakże skoro tak to przeszkadza, w porządku, nie będę tego pisać i usunę to z poprzednich rozdziałów.

Sprawa druga.

,,Trochę męczące jest to, że praktycznie przy każdym rozdziale jest scena +16. Nie lubię takich scen czytać, a przez to czytam o połowę rozdziału mniej :c"

Pragnę przypomnieć, iż na początku pisałam o tym, że opowiadanie takowe sceny przewiduje.

Nie rozumiem więc tej pretensji.

Co do fragmentu ,,[...] że praktycznie przy każdym rozdziale jest scena +16 [...]". 

Dark Angel w tym momencie ma 24 rozdziały. 

Scen +16 pojawiło się 5.

 Nie wiem, może ja jestem głupia, może ja jestem debilką (w sumie wychodzi na jedno), ale nie widzę (po liczbach) aby sceny erotyczne (Jezu, ludzie, bądźmy szczerzy. To co ja pisze i nazywam scenami erotycznymi to LAJT jak jogurt Jogobella) pojawiały się w każdym, co dwa, nawet co cztery rozdziały.

Przytoczę dwa najbardziej popularne przykłady opowiadań, którymi świat jara się jak zapałki.

Dark - Harry Styles

Opowiadanie (tłumaczenie) ma w tym momencie 59 rozdziałów.

3/4 opowiadania jest poświęcone na sceny gdzie Harry pieprzy (przepraszam za określenie, ale przestałam panować nad sobą jakiś tydzień temu i od tej pory tak jest codziennie) Bo i na odwrót.

A czytelnicy co? 

Normalnie szał pał! Jarają się tym bardziej niż samym istnieniem One Direction.

Cold/Chills - Zayn Malik

Cold (oryginał i tłumaczenie) rozdziałów 36, Chills (oryginał) rozdziałów 36.

Scen erotycznych więcej niż 3/4.

Cały świat szaleje na jego punkcie.

Przy czym UWAGA! Te rozdziały składają się TYLKO z takich scen. Tam nie ma opisanego niczego innego. Żadnego innego wydarzenia.

Całe 9 stron seksu, gdzie u mnie opis tych spraw zajmuje nie więcej niż 1/5 całego rozdziału, a nie połowę jak komentarz głosi. 

Poza tym sceny są zazwyczaj na końcu rozdziału i nie są jakimś szczególnie ważnym detalem, od którego zależy poprawne zrozumienie kolejnej części opowiadania.

Jest wyraźnie napisanie 'nie chcesz, nie czytaj. pomijaj. wyjdź z opowiadania. usuń z historii przeglądarki. a najlepiej zakop komputer 1686187 km pod ziemią, aby jądro naszej planety roztopiło wszystkie grzeszne opisy" (dobra, bo mnie za bardzo ponosi -.-)

Kolejny fakt, że Bo i Re wskakują do łózka facetom, których w zasadzie nie znają. No bardzo dojrzale.

Ja przynajmniej odczekałam te 15 rozdziałów, aż się poznają lepiej, a nie: 

- Pragnę cię. Pociągasz mnie.

- Chodź. Pieprz mnie do nieprzytomności.

(ja was naprawdę przepraszam za moje słownictwo)

Ja naprawdę nikogo nie zmuszam.

Pisałam na samym początku, że te sceny przewiduję, więc jeżeli ktoś nie lubi czegoś takiego czytać, niech w ogóle nie zaczyna, a jeśli podoba się fabuła, pomija się sceny +16.

Ludzie, to jest tylko seks. Oni naprawdę w jego trakcie nie planują zamachów terrorystycznych ze szczegółami, które będą cholernie potrzebne w kolejnym rozdziale, aby go zrozumieć.

Można to pominąć.

Ale żeby nie było, że idę na kompromis tylko tym, którym mi pasuje, oznajmiam, iż do końca opowiadania pojawią się już tylko trzy takie sceny.

Nie będę nikogo męczyć.

A dla zainteresowanych, 69 z poprzedniego rozdziału :))

Jeżeli przez moje małe (ta, małe. Dłuższe niż sam rozdział -.-) wyjaśnienie/sprostowanie/wytłumaczenie stracę czytelników, cóż, nie trzymam siłą. 

Ja po prostu wyjaśniłam pewne niedomówienia i wyraziłam swoje zdanie.

Jednakże nadal nie rozumiem...

W tym momencie już niczego...

Ale cóż. Nie będę was zasypywać większą dawką pretensji czy też wyjaśnień, bo zapewne wyglądacie już tak,

podczas gdy ja sama lepsza nie jestem....

Rozładowując napięcie cudnym tańcem Liam'a i dopingiem Nialler'a

Zapraszam na rozdział 24 x

|DA|

- I pamiętaj, spokój, skupienie i...

- Profesjonalizm. - Przerwałam mu rozbawiona, słysząc słowa, które powtarzał mi przed każdym pokazem - Harry, nawet gdybyś mnie obudził w środku nocy, wyrecytowałabym ci tę formułkę na pamięć.

- Wolę dmuchać na zimne. - Zaśmiał się, następnie nachylając nade mną i delikatnie całując - W takim razie do zobaczenie wieczorem w hotelu. Nie każ mi na siebie długo czekać.

- I tak mogę się założyć, że wrócę przed tobą.

- Będę leżał gotowy w sypialni. Jeszcze zobaczysz. - Zaśmiał się po raz ostatni krótko mnie całując - Leć, bo spóźnisz się na próbę, a wtedy, to mnie się oberwie, a nie bardzo mi na tym zależy. - Zmarszczył nos.

Przeczesałam dłonią jego loki następnie szybko wysiadając z samochodu, machając chłopakowi gdy odjeżdżał.

Przeskakując co drugi stopień dotarłam do wielkiej hali, gdzie miał się odbyć pokaz.

Już na samym wejściu przywitały mnie tłumy ludzi, którzy zawzięcie dekorowali wybieg i zajmowali się poszczególnymi modelkami.

- Ty jesteś Melanie Grey, tak? - zwrócił się do mnie młody chłopak ze słuchawkami na uszach, zawzięcie wertując kartki w swojej teczce - Proszę. - Wręczył mi dokument - To jest rozpiska dzisiejszego pokazu. Tam zrobisz makijaż i fryzurę, tam są kostiumy. - Wymachiwał rękoma na wszystkie strony świata - A tam - wskazał na kotarę - jest pokaz Dior, więc lepiej nie przechodzić na drugą stronę,aby nie przeszkadzać. To dosyć specyficzna forma. Dwie prezentacje w jednym. Kontrowersyjnie, ale właśnie o to chodzi. - Zaśmiał się - Kawy, herbaty, wody?

- Jak na razie dziękuję. - Zmarszczyłam czoło - Za dużo informacji na raz. Muszę to przyswoić. - Oznajmiłam rozbawiona - Przejdę na drugą stronę tylko na moment.

- Jasne. Tylko wróć za dziesięć minut, bo chcemy zacząć próbę.

Szybko przytaknęłam po czym ruszyłam na miejsce konkurencyjnego pokazu.

Od razu zauważyłam Harry'ego, który pomagał ustawić oświetlenie.

Uśmiechnęłam się szeroko na jego widok, z prędkością światła do niego podbiegając i wskakując mu na plecy.

- Tłumacz się, Styles. Tylko konkretnie. - Zaśmiałam się całując go w policzek - Stęskniłam się.

- Widzieliśmy się kilka minut temu. - Zachichotał stawiając mnie na ziemi i odwracając się do mnie przodem.

Na jego słowa zrobiłam smutną minę i odwracając się na pięcie ruszyłam z powrotem do wyjścia.

- Skoro tak, to nie będę przeszkadzać.

- Stój głuptasie. - Chwycił mnie za nadgarstek i odwrócił do siebie przodem, przyciągając mnie do klatki swojej piersiowej - Czasami tak się zastanawiam czy używasz ty tej swojej główki i tego co w niej masz, czy nie bardzo.

- Ależ tam jest tylko pan. - Uśmiechnęłam się szeroko - To pewnie dlatego.

- Wolę to, niż jakiegoś innego kurdupla.

- Harry! - klepnęłam go w ramię, następnie delikatnie się w niego wtulając

- No proszę, proszę, cóż za słodki obrazek. - Usłyszałam za sobą głos, którego nienawidziłam chyba bardziej niż tej całej Mayi. Ona przynajmniej starała się być miła. A niech cię trafi szlag, blondi lafiryndo! - Aż zaraz zwymiotuję. - Dodała z obrzydzeniem

- Cara, nie powinnaś tuszować zmarszczek? - Oderwałam się od niego, spoglądając na nią

- Już je wypełniłam. - Uśmiechnęła się sztucznie, powoli do nas podchodząc

- Cóż, widocznie zapomniałaś, że botoks należy co jakiś czas uzupełniać.

Na moje słowa Harry parsknął cichym śmiechem, starając się go jak najlepiej zamaskować. Dziewczyna posłała mu mordercze spojrzenie, następnie wzrokiem, powracając ponownie na mnie.

- Uciekaj stąd. Chanel czeka.

- Zazdrościsz, co? - podeszłam do niej, okręcając sobie na palcu kosmyk jej włosów - Nie martw się. Może przed końcem kariery również spotka cię ten zaszczyt. - Posłałam jej buziaka, po czym ruszyłam z powrotem na miejsce swojego pokazu.

Niemalże od razu zostałam zgarnięta przez dwie dziewczyny, które wręczyły mi szpilki i wypchnęły na wybieg.

Szybko zmieniłam buty i czekałam na swoją kolej.

Teraz chyba rozumiem co było zamierzeniem podwójnego pokazu.

Cienie zza kotary idealnie współgrały z dziewczynami na podeście.

Muszę przyznać, że ci ludzie naprawdę mieli niesamowitą wyobraźnię. Aby stworzyć coś takiego, trzeba być albo szaleńcem, albo geniuszem.

Z transu wybudził mnie dopiero chłopak, który odliczał dłonią przed moim nosem sekundy do wyjścia.

Przeszłam po wybiegu bez żadnego stresu, patrząc tylko i wyłącznie przed siebie, aby nie stracić równowagi.

Po wszystkim wysłuchaliśmy uwag projektantów, następnie ruszając na backstage, aby się przygotować.

W tłumie zauważyłam znajomą twarz, która niestety nie wróżyła niczego dobrego.

Wprost cudownie. Centrum piekła z dwoma diablicami na tronie. No dosłownie!

Poczułam na sobie jej spojrzenie, na co automatycznie przeniosłam wzrok na mojego fryzjera.

Przecież ona mnie zabije.

- Mogę ją na chwilę porwać? Dosłownie pięć minut.

- Pamiętaj, że nasz czas jest na wagę złota. - Zwrócił jej uwagę, odwracając mój fotel tak, że bez problemu mogłam wstać.

Dziewczyna w momencie chwyciła mój nadgarstek i pociągnęła na tyły hali gdzie byłyśmy tylko we dwie.

- Jesteśmy przyjaciółmi, nic nas nie łączy. Ile razy zdążył cię już przelecieć, gdy mówiłaś te słowa, co? - Gwałtownie się odwróciła przodem do mnie - Raz? Dwa? - Podchodziła bliżej z każdym słowem - A może sto?! Czy cokolwiek co padło z twoich ust było prawdą? Bo nie uwierzę, że go nie kochasz, jak to mnie zapewniałaś. - Zaśmiała się - No odpowiesz wreszcie czy nie?

- Posłuchaj, nie wiem dlaczego skłamałam skoro mogłam od razu powiedzieć ci całą prawdę. Chyba po prostu się ciebie bałam. Ale wiesz co? - Zrobiłam krok w przód - To już minęło. I nie mam zamiaru obchodzić się z tobą jak z jajkiem. Bo kto zdradził swojego chłopaka z pierwszym lepszym projektantem, w dodatku pechowo zachodząc w ciążę? - Zaczęłam powoli krążyć po pomieszczeniu - A kto zniszczył mu życie? Jego uczucia? Całego jego? I zgrywa w tym momencie niewiniątko? Tłumaczy jak strasznie jest jej wstyd? - Stanęłam przed nią - Kto perfidnie bawi się jego sercem? Maya Momens. Znasz taką? Och, zapomniałam. To chyba ty, prawda? Bardzo miło mi cię poznać. - Uśmiechnęłam się sztucznie, następnie ruszając z powrotem do charakteryzacji

- A ty co?! Myślisz, że będziesz lepsza ode mnie?! Że będziesz mu wierna do końca waszego pieprzonego życia?!

- Tak. - Odpowiedziałam pewnie - Bo w przeciwieństwie do ciebie, ja nigdy nie miałam niczego jak na wyciągnięcie dłoni i doceniam to, co mam.

- Zobaczysz, że modeling jeszcze cię zeszmaci. Wspomnisz moje słowa przy pierwszej lepszej zakrapianej imprezie.

- Co tu się znowu dzieje? - wszedł za kotarę przenosząc wzrok z jednej na drugą

- Harry, Harry, skarbie mój. - Podbiegła do niego, wieszając mu się na szyi - Harry, powiedz, że to koniec z tą całą zabawą. Nie chcę dłużej bez ciebie mieszkać. Potrzebuję cię przy sobie.

Chłopak nawet nie drgnął. Po prostu stał i wpatrywał się w nią.

- No proszę. - Zaśmiała się - Przecież mnie kochasz. - Oderwała się aby na niego spojrzeć - No powiedz to. Powiedz, że mnie kochasz.

Milczał tylko i wyłącznie się w nią wpatrując. Odepchnęła go od siebie patrząc na mnie z wściekłością.

- W takim razie powiedz, że kochasz ją. No już, Styles. Chcę to usłyszeć.

Harry westchnął cicho, pocierając dłonią czoło z zakłopotania.

- Wiedziałam. - Parsknęła - Nigdy nie miałeś na tyle odwagi żeby wypowiedzieć szczerze te dwa słowa. Życzę ci z nim powodzenia. Ja usłyszałam je tylko raz. Jeśli w twoim przypadku stanie się to codziennością, napisz kartkę. Wygrałaś.

- Słucham? - Spojrzałam na nią zdezorientowana

- Wygrałaś. Jest twój. Ja już nie mam ani szans ani siły. - Westchnęła szybko nas wymijając i wychodząc zza kotary

- Nie. Nie mów nic. - Uciszyłam go, nerwowo przeczesując włosy. Poczułam jak delikatnie mnie obejmuje, co niemalże od razu odwzajemniłam.

Po raz kolejny, za dużo wszystkiego jak na pięć minut.

- Chyba powinnam pójść się przygotować. - Odchrząknęłam, lekko się od niego odrywając - Ty też powinieneś wracać. Potrzebują cię.

- Mam wrażenie, że ty potrzebujesz mnie bardziej. - Westchnął, zaczesując jeszcze nieupięte pasemko za moje ucho

- Nie, to nic takiego. - Zapewniłam, uśmiechając się do niego delikatnie - Muszę po prostu przeanalizować dokładnie jej słowa, bo nie dociera do mnie to co powiedziała.

Na moją wypowiedź tylko cicho się zaśmiał, kolejno krótko mnie całując.

- W takim razie zmykaj. Połamania nóg.

- Oby nie dosłownie. - Puściłam mu oczko, następnie szybko biegnąc do chłopaka, który cały czas czekał na mnie przy swoim stanowisku.

- Widzę, że królowa śniegu już nie zamraża. - Uśmiechnął się, kontynuując przygotowania mojej fryzury

- Mamy lato i to w dodatku w Australii. Trudno aby jej moce działały. - Zaśmiałam się spoglądając na jego odbicie tym samym powracając myślami do wydarzeń sprzed chwili.

Ona naprawdę spasowała? Odeszła i już nigdy nie wróci? Ale że tak naprawdę, bez żartów?!

Przygryzłam nerwowo wargę, co od razu spotkało się jękiem niezadowolenia wizażysty.

Uśmiechnęłam się do niego przepraszająco, następnie wypuszczając usta, aby mógł na nich rozprowadzić błyszczyk.

Gdy w końcu skończył, biegiem ruszyłam do dziewczyny, która wydawała nam kostiumy.

Znalazłam skrawek wolnego miejsca gdzie mogłam się spokojnie przebrać.

Gdy otworzyłam frakonosz dosłownie zaniemówiłam.

Ile bym dała, aby ta sukienka znalazła się w mojej szafie.

Westchnęłam cicho, odrzucając wszelakie marzenia na bok, ostrożnie ją zakładając, aby nie daj Boże ją uszkodzić.

Chwyciłam w dłoń szpilki i ruszyłam do kolejki, w której ustawiły się już wszystkie modelki idące w pokazie. Szybko założyłam buty, słysząc rozbrzmiewającą po hali muzykę.

Kolejka zmniejszała się z każdą minutą, aż w końcu było po wszystkim. Prosto z wybiegu zostałyśmy poproszone o zejście do projektantów na grupowe zdjęcia oraz bankiet.

- I jak poszło mojej wspaniałej dziewczynie? - poczułam jak jego ciepły oddech oplata moją szyję, na co na moje usta od razu wkradł się szeroki uśmiech

- Zależy co by mój niezastąpiony chłopak chciał usłyszeć. - Zaśmiałam się, odwracając do niego przodem i splatając dłonie na jego karku

- To chyba jasne, że same pochwały. - Nachylił się nade mną, delikatnie całując moje usta - Prezentowałaś tą sukienkę?

Na jego słowa przytaknęłam z uśmiechem, przygryzając delikatnie wargę.

- Jeśli zrobiłaś to tak jak teraz, to duma mnie rozpiera. - Oznajmił rozbawiony

- W takim razie co? Bawimy się?

- Zostałabym, ale coś nie czuję się najlepiej. Ale chcę, żebyś ty został. - Szybko dodałam, widząc, że chce coś powiedzieć - Dam sobie radę. Bóg wie jak źle, to też znowu nie jest. - Uśmiechnęłam się, całując go w policzek

- Nigdy nie zostawiam cię samej w takich sytuacjach. - Jęknął niezadowolony - Będę się źle czuł z myślą, że ja bawię się w najlepsze, a ty umierasz w hotelu.

- Dramatyzujesz, słońce. - Zaśmiałam się, gładząc go po policzku - Muszę się po prostu porządnie wyspać i zobaczysz, że wszystkie dolegliwości prysną jak bańka mydlana.

- Jesteś pewna, że to co mówisz jest prawą?

- Harry. - Klepnęłam go w ramię rozbawiona - Skończ już z tymi przesłuchaniami i idź do znajomych. Ja ulotnię się jakoś po cichu.

- No dobrze. - Westchnął - Ale gdyby cokolwiek się działo, zadzwonisz, tak?

- Oczywiście. - Zaśmiałam się, następnie krótko go całując i ruszając na backstage, aby się przebrać w swoje ubrania.

Po bardzo ciężkim rozstaniu z sukienką, zadzwoniłam po taksówkę i wyszłam tylnym wyjściem hali na zewnątrz.

Ciepłe  wieczory.

To zdecydowanie moje ulubione pory roku i dnia.

Zwłaszcza kiedy mogę sobie po prostu posiedzieć w spokoju, chociażby na balkonie.

Nie minęła niespełna godzina, jak już leżałam przebrana w koszulkę Harry'ego na łóżku hotelowym.

Chwyciłam telefon i zaczęłam przeglądać wszystkie wspólne zdjęcia od początku naszej znajomości.

To niesamowite jak przez niecały rok, życie potrafi się zmienić nie do poznania.

No bo bądźmy szczerzy sami ze sobą...

Nigdy w życiu nie pomyślałabym, że mogę zostać jedną z lepszych modelek na świecie. A to wszystko tylko i wyłącznie dzięki Harry'emu.

Naprawdę tyle mu zawdzięczam.

Przekręciłam się na drugi bok, czując jak moje powieki zaczynają się robić coraz cięższe. Po chwili przestałam je kontrolować i pozwoliłam im samoczynnie opaść, tym samym odpływając do dalekiej krainy snów.

|DA|

Budząc się, nie poczułam nikogo obok siebie. Niechętnie otworzyłam oczy, rozglądając się dokoła. Był ranek. Obudziłam się w tym samym miejscu, w którym zasnęłam, ale brakowało jednej osoby.

Harry.

Przeciągnęłam się, cicho ziewając następnie szybko ruszając do salonu naszego apartamentu.

Zaśmiałam się cicho, na widok głęboko śpiącego chłopaka, który chyba nie wypił tylko jednego kieliszeczka jak to kiedyś zapewniał. Kucnęłam przed nim i delikatnie odgarnęłam mu włosy z czoła, na co nieznacznie się poruszył.

Usłyszałam donośnie pukanie do drzwi, na co szybko spojrzałam w kierunku, z którego dochodził odgłos.

Nie chcąc aby ktoś go obudził, szybko pobiegłam do drzwi, jednak gdy je otworzyłam, nie zastałam tam nikogo. Na wycieraczce jedynie leżała koperta zaadresowana do mnie.

Podniosłam ją i jeszcze raz uważnie rozglądając się po korytarzu, weszłam do środka.

Szybko rozpakowałam paczkę i wyciągnęłam jej zawartość.

Zdjęcia.

Zdjęcia.

Zdjęcia.

Dziesiątki zdjęć, które w sekundzie rujnują całe twoje życie.

Podparłam się dłonią o ścianę, czując jak robi mi się słabo.

Zaczerpnęłam kilka głębszych oddechów i nie zważając na to czy obudzę Harry'ego, czy nie, specjalnie głośno i donośnie zaczęłam pakować swoje rzeczy.

Nie płakałam. Nie.

Pomimo, że ciężko było mi powstrzymać łzy, nie chciałam,mu dać tej satysfakcji.

Powoli drzwi sypialni zaczęły się otwierać. Staną w nich zaspany chłopak, który nie miał najmniejszego pojęcia co się dzieje z nim, ani wokół niego.

- Ale zaraz, chwila. - Otrząsnął się, podchodząc do mnie i szybko zamykając walizkę

- Widzę, że mi jeszcze pomagasz. - Uśmiechnęłam się sztucznie - To takie kochane z twojej strony.

- Melanie, uspokój się. O co ci chodzi?

- O co mi chodzi? O ci mi chodzi?! Przespałeś się z nią, dupku! - krzyknęłam, rzucając na łóżko jego wspólne zdjęcia z Carą. - Nie no, super jest się zabawiać z tymi modelkami z wyższych sfer. Zwłaszcza kiedy ta niczego nie warta daje wolną rękę, prawda?

- Proszę cię, nie mów tak. - Próbował chwycić moją dłoń, jednak skutecznie mu to uniemożliwiłam - Mel, ja niczego nie pamiętam. Ja naprawdę nie wiem co się działo.

- W takim razie sobie przypomnij. - Chwyciłam walizkę, ruszając z nią do przedpokoju. Szybko naciągnęłam na siebie swoje krótkie spodenki po czym gwałtownie zaczęłam ubierać buty

- Błagam cię, nie wychodź. Daj mi to chociaż wytłumaczyć.

- Tu nie ma niczego do tłumaczenia, Styles. - Podniosłam się patrząc na niego z wściekłością - Dostałeś swoją szansę. Kolejną już z resztą. Ja nie jestem bankiem bez limitów. Powiem ci, że jeszcze jakoś  zniosłabym Mayę, ale tą dziwkę?! Chociaż w tym momencie już sama nie wiem kto nią jest. Czy ty, czy ona. - Oznajmiłam, szybko się odwracając kiedy poczułam jak po moich policzkach spływają łzy.

Chwyciłam szybko klamkę i wyszłam, zostawiając wszystko w pokoju.

Chciałam się po prostu znaleźć jak najdalej od niego.

- Błagam cię. Nie zostawiaj mnie. - Pobiegł do mnie, odwracając do siebie przodem

- To ty mnie zostawiłeś. Ja się tylko usuwam bez niepotrzebnych spotkań z tą suką.

- Nie chcę tego. Nie chcę jej.

- Mogłeś pomyśleć o tym zanim wskoczyłeś jej do łóżka. - Pociągnęłam nosem, ocierając łzy i ruszając dalej przed siebie

- Ale... - urwał na moment - Ale ja kocham ciebie. Nie Carę, nie Mayę, rozumiesz?! - krzyczał za mną. Na jego słowa automatycznie się zatrzymałam, nie dowierzając w to co właśnie usłyszałam

- Co ty powiedziałeś? - Spojrzałam na niego, ciężko przełykając ślinę.

Zauważyłam, że dzieli nas już niewielki dystans, przez co spuściłam wzrok, nie chcąc patrzeć mu z oczy. Jedną dłonią przeczesał moje włosy, a drugą chwycił moją, splatając razem nasze palce.

- Kocham cię.

Wystarczyły tylko dwa słowa wypowiedziane po raz kolejny w przeciągu kilku minut, abym rozpoczęłam emocjonalną III wojnę światową.

Harry Styles właśnie wyznał mi miłość.

O. Mój. Boże.

Poczułam jak przyciąga mnie bliżej chcąc pocałować, jednak od razu go powstrzymałam i wyrwałam się z jego uścisku. Spojrzałam na niego z przerażeniem i żalem zupełnie nie wiedząc jak się zachować.

- Ja... Ja przepraszam, ale... Przepraszam, ale nie wierzę ci. - Oznajmiłam następnie podnosząc na niego wzrok. Wyglądał gorzej niż trup. Był w okropnym stanie.

Tak bardzo chciałam go w tym momencie przytulić, ale nie. Musiałam stchórzyć przed prawdziwym przyznaniem się do uczucia.

Oczywiście. Brawo, Mel...

- Nie wierzę. - Szepnęłam, następnie czym prędzej wybiegając z hotelu.

|DA|

Wakacje ~Australia~

A/N: no to tak... MAMY NOWY WYGLĄD :D YAY. Siedziałam na nim do godziny drugiej w nocy, edytując CSS i HTML, bo NIC nie chciało działać, albo jak zadziałało, to nagle się psuło -.- Mam jednak nadzieję, że wszystko pasuje i jest czytelne (starałam się jak mogłam i chyba jest w miarę okej) 

Zmieniłam też układ. Wszystkie strony, archiwum, obserwatorzy itp., znajdują się po prawej stronie. Z kolei dodatki w postaci zdjęć będą umieszczane pod postami :) Ode mnie na dzisiaj to tyle. 

Dziękuuuuję wam za wszystkie wyświetlenia i komentarze x

Oby tak dalej. No i żebym oczywiście was nie zaczęła zanudzać opowiadaniem ^^

(uzależniam się od gifów... Za chwilę będę chyba nimi pisać rozdziały :o)

(a to nawet nie wiem dlaczego dodaję xd po prostu mi się podoba haha xd)